Panoramio Η εφεύρεση του τετράχρονου κινητήρα

Η εφεύρεση του τετράχρονου κινητήρα – 1876

Ο κινητήρας εσωτερικής καύσεως του Λενουάρ είχε επινοηθεί δεκαέξι χρόνια πριν το 1860, αλλά όλοι αναγνώριζαν ότι δεν είναι αποδοτικός.Ο Γερμανός μηχανικός Νικολάους Όττο (Nikolaus August Otto, 1832-1891) κατασκεύασε μια τροποποιημένη μορφή του κινητήρα, στην οποία το έμβολο πραγματοποιούσε τέσσερις κινήσεις. Αυτές οι κινήσεις ονομάζονται Χρόνοι λειτουργίας του κινητήρα και γι’ αυτό ο κινητήρας λέγεται τετράχρονος.

Εισαγωγή: Καθώς το έμβολο κινούνταν προς τα έξω (πρώτος χρόνος), αναρροφούσε μέσα στον κύλινδρο ένα μείγμα αέρα και εύφλεκτων ατμών.

Συμπίεση: Κατόπιν το έμβολο κινούνταν προς τα μέσα (δεύτερος χρόνος), συμπιέζοντας το μείγμα και όταν η συμπίεση έφθανε στην μεγίστη τιμή της, ένας σπινθήρας προκαλούσε ανάφλεξη του μίγματος.

Ανάφλεξη: Η ανάφλεξη ωθούσε το έμβολο προς τα έξω (τρίτος χρόνος), ο οποίος παρείχε την κίνηση που παρήγαγε το έργο.

Εξαγωγή: Όταν το έμβολο κινούνταν ξανά προς τα μέσα (τέταρτος χρόνος), ωθούσε τα καμένα αέρια (καυσαέρια) έξω από τον κύλινδρο.

Στην συνέχεια ο κύκλος επαναλαμβανόταν από την αρχή.

Ο Όττο κατασκεύασε μια τέτοια τετράχρονη μηχανή το 1876.

Ο κινητήρας Όττο, όπως ονομάσθηκε, αποτελούσε μια τεράστια βελτίωση σε σχέση με την μηχανή του Λενουάρ και γρήγορα διαδόθηκε η χρήση του.

Η αρχή του κινητήρα αυτού αποτέλεσε την βάση των σημερινών μηχανών εσωτερικής καύσεως και χρησιμοποιείται ευρέως έως σήμερα.

Τα σημερινά οχήματα έχουν σχεδόν όλα κινητήρες τετράχρονους και οι κινητήρες αυτοί θεωρούνται από όλους τους ειδικούς οι πιο αξιόπιστοι λειτουργικά και τεχνικά για αυτό και προτιμούνται από τις αυτοκινητοβιομηχανίες και όχι μόνο.